Όχι αυτοί που στοιβάζονται στα "trendy" εστιατόρια ή περιμένουν στις ουρές για να κάνουν check-in. Όχι αυτοί που τρώνε επιδεικτικά -ή ακόμα και στα όρθια- στα ανισόπεδα πεζοδρόμια του Κολωνακίου. Όχι αυτοί που κρίνουν το φαγητό από το ύφος του μαιτρ ή από τα επάργυρα σερβίτσια και τα μεταξωτά τραπεζομάντηλα. Όχι αυτοί που τα έχουν "τσεπώσει" χοντρά για να γράψουν μια καλή κριτική στα γνωστά έντυπα και online μέσα.

Μου αρέσουν οι πραγματικοί γευσιγνώστες. Όχι οι "ειδικοί" των περιοδικών που εξυπηρετούν με σεμνότητα και ταπεινότητα το εμπορικό τους τμήμα. Όχι οι μεγάλοι chef που μετράνε κάθε γραμμάριο με την σπάτουλα ή χάνονται στη δική τους φαντασία. Όχι οι food bloggers που προτείνουν τα συσκευασμένα μεταλλαγμένα του ΙΚΕΑ. Όχι οι "τηλεαστέρες" του "φαγητού" από τα Lidl και τα παχυλά τους συμβόλαια.

Αλλά αυτοί που τρώνε για να απολαύσουν την "ηρεμία" μιας καλής μπουκιάς και να την μοιραστούν με τους καλούς τους φίλους.

Πόσο τυχερός νιώθω όταν μπορέσω να τους αποσπάσω μια πληροφορία, ένα καλό πιάτο ή μια -δωρεάν- φιλική σύσταση! Πόσο τυχερός νιώθω όταν τύχει να μοιραστούν μαζί μου την αληθινή εμπειρία μιας πραγματικά γευστικής απόλαυσης!

Έτσι φέτος ανακάλυψα από τον Νεκτάριο το Food Mafia, έτσι και από την Έλενα το Peccati di Gola. Και τα δύο -συμπτωματικά- στη Γλυφάδα.

Αν ποτέ βρεθείτε στο πρώτο, δοκιμάστε οπωσδήποτε το burger του (νομίζω είναι το καλύτερο στην Αθήνα!), κι αν ποτέ στο δεύτερο, ζητήστε το περίφημο ριζότο με σαφράν ή γκοργκοντζόλα!

Δείτε το σαν μια φιλική συμβουλή :)