Λόγω των αντιλήψεων της εποχής την καταδίκασαν σε θάνατο και την έκαψαν στην πυρά. Το όνομά της ήταν Barbara Que. Από τότε κάθε φορά που οι κάτοικοι του Νιού Τζέρσεϊ ήθελαν να περιγράψουν το μέγεθος της φωτιάς που απαιτείται για να ψήσουν κρέας, αναφέρονταν στη φωτιά που έκαψαν την Barbara Que. Με τα χρόνια οι λέξεις άρχισαν να ενώνονται και τελικά να χρησιμοποιούνται ως μία, η οποία κατέληξε ως συνώνυμη του ψησίματος σε εξωτερικούς χώρους. Έτσι λέγεται ότι βγήκε η λέξη barbeque.
Ένα ωραίο, άκρως ανοιξιάτικο μεσημέρι επισκέφθηκα και εγώ το Barbara Que και τον υπέροχο κήπο του, όπου “μυήθηκα” στην αστική του ιστορία από τον σεφ Στέλιο Μάνδαλο με τον οποίο είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω και να ανταλλάξουμε σκέψεις και ιδέες για την εποχή. Ευχαριστήθηκα και το υπέροχό του φαγητό με την εντυπωσιακή εμφάνιση -και την ακόμα εντυπωσιακότερη γεύση- καθώς και το διακριτικό και ευγενικό σέρβις του εστιατορίου το οποίο πρόθυμα εξυπηρέτησε κάθε μου επιθυμία!
Ο Στέλιος Μάνδαλος είναι ένας σεφ με την κυριολεξία της έννοιας, τόση στη γεύση όσο και στις ιδεές γι’ αυτό είναι μεγάλη η χαρά μου σήμερα που θα τις μοιραστώ μαζί σας παρακάτω:
“Ένας chef δεν πρέπει να σταματάει ποτέ να οσφρήζεται, να νιώθει, να γεύεται τις γεύσεις οι οποίες μας περιβάλλουν. Ένας σεφ εστιατορίου πρέπει να πηγαίνει ένα βήμα παρακάτω και να δημιουργεί νέες αισθήσεις και απολαύσεις για τους φιλοξενούμενους του, έχει υποχρέωση να κρατάει τους γευστικούς του κάλυκες σε εγρήγορση. Το προκλητικό σε όλο αυτό το εγχείρημα είναι ότι πρέπει αυτό που έχει οραματιστεί ένας σεφ είναι να το περνάει στην παραγωγή ενός εστιατορίου και να αγγίζει όλους όσους θα το γευτούν. Η δουλειά ενός γητευτή των γεύσεων απαιτεί προσπάθεια και επαγρύπνηση 7 ημέρες την εβδομάδα, 20 ώρες το 24ωρο σε μια ασταμάτητη, πολύπλευρη και πολύ επίπεδη κριτική απο το καταναλωτικό κοινό. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του επαγγέλματος μας σε συνάρτηση με την απώλεια της προσωπικής ζωής δημιουργούν μια τεράστια πίεση που αν κάποιος δεν βρει έναν τρόπο να την διοχέτευση και να την αποβάλει καταλήγει να γίνει η “Νέμεσις” του και να έχει καταληκτικό αποτέλεσμα, όπως έχουμε δει μέχρι τώρα για αρκετούς συναδέλφους, και μάλιστα καταξιωμένους.”
“Δέχομαι την κριτική και περιμένω να ακούσω κυρίως τα αρνητικά, ώστε να τα αλλάξω. Γνωστός γευσιγνώστης στο πρόσφατο παρελθόν με είχε πάρει τηλέφωνο να μου πει ότι ένα από τα πιάτα μου δεν ήταν τόσο "δυνατό", και το ίδιο βράδυ το τροποποιήσα αμέσως. Μόνο έτσι εξελίσσεσαι: εάν ακούς τους ανθρώπους.”
“Βάζω 1η προτεραιότητα την δουλειά μου, στην οποία είμαι απόλυτα αφοριωμένος, εξ ου και οι άνθρωποι που με πλαισιώνουν δείχνουν τεράστια υπομονή και δέχονται ότι πρέπει να με μοιράζονται με τον μεγάλο μου έρωτα που είναι οι κουζίνες!”
“Οι εκπομπές μαγειρικής στην τηλεόραση έχουν κάνει αφενός καλό γιατί “εκπαίδευσαν” εν μέρει το κοινό με ένα ποιοτικότερο φαγητό, αλλά υπάρχει πλέον λόγω της πληθώρας και πολύς άσχετος κόσμος που παρουσιάζει και προτείνει διάφορα λάθος πράγματα.”
